هذیان دلم
- چهارشنبه, ۲۷ خرداد ۱۳۹۴، ۱۱:۱۷ ب.ظ
بـزرگ که میشــــوی ؛ غصـه هایت زودتـر از خـودت قـد می کشــند ، درد هـایت نــیز ! غــافل از آنکه لبخــندهـایت را ، در آلبــوم کـودکــی ات جــا گــذاشتــی.......
تابوتم فردا از کوچه ات میگذرد ، چشم مپوشان ، این مرده همان است که بیمار تو بود!
باید دنیا را کمی بهتر از آنچه تحویل گرفته ای تحویل دهی
خواه با فرزندی خوب،
خواه با باغچه ای سرسبز
خواه با اندکی بهبود شرایط اجتماعی
و اینکه بدانی حتی فقط یک نفر
با بودن تو ساده تر نفس کشیده است
یعنی تو موفق شده ای
سالهـاست که کفه ترازویـم
تــعادل نـدارد!
دسـت خالـی
دل پـُـر!!
روبرویم ، سراب
پشت سر ، خاطرات
نازنینم ، کدامین طرف سوی توست . . . ؟
مرد شدن شاید تصادفی باشه ولی مرد موندن کار هر کسی نیست...
ما آدمهای احمقی نبودیم
ساده بودیم
و از روی سادگی
به احمق ها اجازه دادیم
تا در زندگی مان دخالت کنند!
در جایی که با تبر می زنند, سایه ها را
همان;;
دانه بمان,
روییدن ت حرام است
تو نیستی
خاطراتت ضعیف گیر آورده اند...
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم ... پریدیم..............
عمری گشتیم به دنبال دست خدا برای گرفتن
غافل ار آنکه دست خدا ، دست همان بنده اش بود
بنده ای که نیاز به دستگیری داشت...
گلایه ها عیبی ندارد ، کنایه هاست که ویران می کند...
مجـازی هستیم...اما... دلمـان مجازی نــیست..
میشکند
حواست به تایپ کردنت باشد...
تمام
